Dün biliyorsunuz eşimin arkadaşını kaybettik ve çok üzgündüm. Artık yaşlılıktan mı dersiniz , üzüntüden mi dersiniz bazen kayışı koparttığım anlar oluyor. Dün eşim cenazeden sonra çok fazla dışarıda kalamamış eve erken gelmiş. Canım sıkıldı aradım bende...
_ Nerdesin murat ?
_ Evdeyim.
_ Hı erken mi geldin eve iyi aç facebooku da yazışalım.
_ Tamam açıyorum.
Neyse murat açtı face biz yazışıyoz , ben işte laf sokuyorum. Madem eve erken geldin ne oturuyorsun azıcık iş yapsana evde falan , kamerayı açsana göreyim seni dedim. Açtı kamerayı ben hem onu görüyorum , hemde yazışıyorum. Dur dedim böyle face laf sokmak olmaz arayayım telefonda laf sokayım .
_ Ne yapıyorsun murat
_ Hiç işte seninle yazışıyorum.
_ Hımm , yazdıklarımı gördünmü ?
_ Gördüm ama , algılayamadım.
Kısa bir sessizlik aramızda , bende kayış kopuyor kameradan muratın kulağında telefonu görüyorum .
_ Bende bir hışım telefonlarmı konuşuyon sen
_ Evet telefonla konuşuyom .
_ Çabuk söyle kiminle konuşuyon.
_ Adam çıldırma noktasında SENİNLE KONUŞUYOM YA BEEEE
_ Ay dimiiii , pardon pardon ....
Telefonu kapattım resmen koptum. Ay ciddi adam benimle konuşuyor ya , ay yok yok sıyırdım resmen , yok canım üzüntüdendir.
Gülerek gittim arkadaşın yanına ,resmen geberiyom gülmekten ya sorma ya böyle böyle oldu.
kafayı sıyırdım sonunda , hem adama aç kamerayı diyen ben , eve telefon açan ben ve gene
kiminle konuşuyon sen diyen ben , bir tuhaflık var bu durumda ama nerde ... :))
Devamını Oku »