KAYIŞI KOPARTTIĞIM ANLAR :))

Dün biliyorsunuz eşimin arkadaşını kaybettik ve çok üzgündüm. Artık yaşlılıktan mı dersiniz , üzüntüden mi dersiniz bazen kayışı koparttığım anlar oluyor. Dün eşim cenazeden sonra çok fazla dışarıda kalamamış eve erken gelmiş. Canım sıkıldı aradım bende...

_ Nerdesin murat ?

_ Evdeyim.

_ Hı erken mi geldin eve iyi aç facebooku da yazışalım.

_ Tamam açıyorum.

Neyse murat açtı face biz yazışıyoz , ben işte laf sokuyorum. Madem eve erken geldin ne oturuyorsun azıcık iş yapsana evde falan , kamerayı açsana göreyim seni dedim. Açtı kamerayı ben hem onu görüyorum , hemde yazışıyorum. Dur dedim böyle face laf sokmak olmaz arayayım telefonda laf sokayım .

_ Ne yapıyorsun murat

_ Hiç işte seninle yazışıyorum.

_ Hımm , yazdıklarımı gördünmü ?

_ Gördüm ama , algılayamadım.

Kısa bir sessizlik aramızda , bende kayış kopuyor kameradan muratın kulağında telefonu görüyorum .

_ Bende bir hışım telefonlarmı konuşuyon sen

_ Evet telefonla konuşuyom .

_ Çabuk söyle kiminle konuşuyon.

_ Adam çıldırma noktasında SENİNLE KONUŞUYOM YA BEEEE

_ Ay dimiiii , pardon pardon ....


Telefonu kapattım resmen koptum. Ay ciddi adam benimle konuşuyor ya , ay yok yok sıyırdım resmen , yok canım üzüntüdendir.

Gülerek gittim arkadaşın yanına ,resmen geberiyom gülmekten ya sorma ya böyle böyle oldu.

kafayı sıyırdım sonunda , hem adama aç kamerayı diyen ben , eve telefon açan ben ve gene 

kiminle konuşuyon sen diyen ben , bir tuhaflık var bu durumda ama nerde ... :))